اخبار

در حال حاضر، فناوری هوش مصنوعی داده های پیچیده پزشکی را از طریق الگوریتم ها و نرم افزارها برای تقریب شناخت انسان تجزیه و تحلیل می کند. بنابراین، بدون ورودی مستقیم الگوریتم هوش مصنوعی، امکان پیش بینی مستقیم برای رایانه وجود دارد.
نوآوری در این زمینه در سراسر جهان در حال انجام است. در فرانسه، دانشمندان از فناوری به نام «تجزیه و تحلیل سری های زمانی» برای تجزیه و تحلیل سوابق پذیرش بیمار در 10 سال گذشته استفاده می کنند. این مطالعه می تواند به محققان کمک کند قوانین پذیرش را پیدا کنند و از یادگیری ماشین برای یافتن الگوریتم هایی استفاده کنند که می توانند قوانین پذیرش را در آینده پیش بینی کنند.
این داده‌ها در نهایت در اختیار مدیران بیمارستان قرار می‌گیرد تا به آنها کمک کند تا «ترکیب» پرسنل پزشکی مورد نیاز در 15 روز آینده را پیش‌بینی کنند، خدمات «همتای» بیشتری را برای بیماران ارائه کنند، زمان انتظار آنها را کوتاه‌تر کنند و به ترتیب حجم کاری کارکنان پزشکی کمک کنند. تا حد امکان منطقی
در زمینه رابط کامپیوتری مغز، می تواند به بازیابی تجربیات اولیه انسان، مانند عملکرد گفتار و ارتباط از دست رفته به دلیل بیماری های سیستم عصبی و آسیب های سیستم عصبی کمک کند.
ایجاد یک رابط مستقیم بین مغز انسان و کامپیوتر بدون استفاده از صفحه کلید، مانیتور یا ماوس به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا آسیب سکته مغزی را بهبود می بخشد.
علاوه بر این، هوش مصنوعی نیز بخش مهمی از نسل جدید ابزارهای تشعشعی است. این به آنالیز کل تومور از طریق "بیوپسی مجازی" کمک می کند تا از طریق یک نمونه بیوپسی تهاجمی کوچک. کاربرد هوش مصنوعی در زمینه پزشکی پرتویی می تواند از الگوریتم مبتنی بر تصویر برای نشان دادن ویژگی های تومور استفاده کند.
در تحقیق و توسعه دارو، با تکیه بر داده های بزرگ، سیستم هوش مصنوعی می تواند به سرعت و با دقت داروهای مناسب را استخراج و غربال کند. از طریق شبیه سازی کامپیوتری، هوش مصنوعی می تواند فعالیت دارو، ایمنی و عوارض جانبی را پیش بینی کند و بهترین دارو را برای تطابق با بیماری پیدا کند. این فناوری چرخه توسعه دارو را تا حد زیادی کوتاه می کند، هزینه داروهای جدید را کاهش می دهد و میزان موفقیت توسعه داروی جدید را بهبود می بخشد.
به عنوان مثال، هنگامی که تشخیص داده می شود که فردی به سرطان مبتلا است، سیستم هوشمند توسعه دارو از سلول ها و تومورهای طبیعی بیمار برای نمونه سازی مدل خود استفاده می کند و تمام داروهای ممکن را امتحان می کند تا زمانی که دارویی پیدا کند که بتواند سلول های سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلول های طبیعی از بین ببرد. اگر نتواند داروی مؤثر یا ترکیبی از داروهای مؤثر پیدا کند، شروع به تولید داروی جدیدی می کند که می تواند سرطان را درمان کند. اگر دارو بیماری را درمان کند اما همچنان عوارض جانبی داشته باشد، سیستم سعی می کند از طریق تنظیم مربوطه از شر عوارض خلاص شود.