اخبار

جشنواره دو ثانیه ای (یا جشنواره اژدهای بهاری) به طور سنتی جشنواره سر اژدها نامیده می شود که به آن "روز تولد افسانه ای گل ها"، "روز گردش بهاری" یا "روز سبزیجات چیدن" نیز می گویند. در سلسله تانگ (618 پس از میلاد - 907 پس از میلاد) به وجود آمد. شاعر، بای جویی شعری با عنوان دومین روز از دومین ماه قمری سروده است: «اولین باران می ایستد، علف و سبزی جوانه می زند. با لباس‌های سبک، پسران جوان هستند و در صف‌هایی که از خیابان‌ها عبور می‌کنند.» در این روز خاص، مردم برای یکدیگر هدایایی می فرستند، سبزی می چینند، از ثروت استقبال می کنند و به گردش بهاری می روند و غیره. پس از سلسله مینگ (1368 پس از میلاد - 1644 پس از میلاد)، رسم پخش خاکستر برای جذب اژدها نام گرفت. اژدها سرش را بلند می کند».

چرا به آن "اژدها که سر خود را بلند می کند" می گویند؟ یک داستان عامیانه در شمال چین وجود دارد.

گفته می شود که یک بار امپراتور جید به چهار پادشاه اژدهای دریایی دستور داد تا سه سال دیگر بر روی زمین باران نبارند. زمانی زندگی برای مردم غیرقابل تحمل بود و مردم بدبختی و سختی های بی حد و حصری را متحمل شدند. یکی از چهار پادشاه اژدها - اژدهای یشم با مردم همدردی می کرد و مخفیانه باران غوغایی بر روی زمین می بارید که به زودی توسط آن کشف شد.

امپراطور جید که او را به دنیای فانی تبعید کرد و زیر کوهی عظیم قرار داد. روی آن لوحی بود که روی آن نوشته شده بود اژدهای یشمی به بهشت ​​باز نمی‌گردد مگر اینکه لوبیاهای طلایی شکوفا شوند.

مردم به اطراف می رفتند و اخبار می گفتند و به راه هایی برای نجات اژدها فکر می کردند. روزی پیرزنی یک گونی ذرت برای فروش در خیابان حمل کرد. گونی باز شد و ذرت طلایی روی زمین پراکنده شد. به ذهن مردم رسید که دانه‌های ذرت همان دانه‌های طلا هستند که اگر برشته شوند، شکوفا می‌شوند. بنابراین، مردم تلاش خود را برای برشته کردن ذرت بو داده و قرار دادن آن در حیاط ها در روز دوم ماه دوم قمری هماهنگ کردند. خدای ناهید با پیری بینایی ضعیفی داشت. او تحت تأثیر قرار گرفته بود که لوبیاهای طلایی شکوفا شده است، بنابراین اژدها را آزاد کرد.

از آن زمان به بعد رسم بر روی زمین بود که در روز دوم ماه قمری، هر خانواده ذرت بو داده برشته می کرد. عده‌ای در حال کباب کردن می‌خواندند: «اژدها در روز دوم ماه قمری سرش را بلند می‌کند. انبارهای بزرگ پر و انبارهای کوچک سرریز خواهند شد.»

در این روز مجموعه ای از فعالیت ها از جمله قدردانی از گل، پرورش گل، رفتن به گردش بهاری و بستن تسمه های قرمز رنگ به شاخه ها برگزار می شود. در بسیاری از مکان‌ها در معابد خدای گل قربانی‌ها به خدای گل تقدیم می‌شود. تسمه های قرمز کاغذ یا پارچه به ساقه گل ها بسته می شود. آب و هوای آن روز به عنوان پیشگویی از محصول یک ساله گندم، گل و میوه دیده می شود.