Cerrahi Dikişler
Cerrahi Dikişler, yaraların kapatılmasında vazgeçilmezdir, doku yapıştırıcılarından daha fazla kuvvet uygulama kapasitesine sahiptir ve doğal iyileşme sürecini hızlandırır. Parçalanabilen ve parçalanamayan plastikler, biyolojik olarak türetilmiş proteinler ve metaller gibi bu amaç için benimsenen birçok cerrahi dikiş malzemesi vardır ancak bunların performansı sertlikleri nedeniyle sınırlıdır. Geleneksel dikiş malzemeleri, diğer ameliyat sonrası komplikasyonların yanı sıra rahatsızlığa, iltihaplanmaya ve iyileşmenin bozulmasına neden olabilir.
Bu soruna çözüm bulmak amacıyla Montreal'deki araştırmacılar, insan tendonundan ilham alan yenilikçi, sert jel kılıflı (TGS) cerrahi dikişler geliştirdiler.
Bu yeni nesil dikişler, yumuşak bağ dokularının yapısını taklit eden, kaygan ancak sert bir jel zarfı içerir. Sert jel kılıflı (TGS) cerrahi dikişleri teste tabi tutan araştırmacılar, neredeyse sürtünmesiz jel yüzeyinin geleneksel dikişlerin tipik olarak neden olduğu hasarı azalttığını buldu.
Geleneksel cerrahi dikişler yüzyıllardır kullanılmaktadır ve iyileşme süreci tamamlanana kadar yaraları bir arada tutmak için kullanılmaktadır. Ancak doku onarımı için ideal olmaktan uzaktırlar. Kaba lifler zaten hassas olan dokuları kesip zarar verebilir, bu da rahatsızlığa ve ameliyat sonrası komplikasyonlara yol açabilir.
Araştırmacılara göre, geleneksel dikişlerdeki problemin bir kısmı, yumuşak dokularımız ile temas eden dokuya sürtünen dikişlerin sertliği arasındaki uyumsuzluktur. McGill Üniversitesi ve INRS Énergie Matériaux Télécommunications Araştırma Merkezi ekibi, tendonların mekaniğini taklit eden yeni bir teknoloji geliştirerek bu soruna yaklaştı.
İnsan Tendonlarından İlham Alındı
Sorunun üstesinden gelmek için ekip, tendonların mekaniğini taklit eden yeni bir teknoloji geliştirdi. “Tasarımımız, çift ağ yapısı nedeniyle hem sert hem de güçlü olan insan vücudundan, endotenon kılıfından ilham alıyor.
McGill Üniversitesi'nde Yardımcı Doçent Jianyu Li'nin gözetiminde doktora öğrencisi olan baş yazar Zhenwei Ma, elastin ağı onu güçlendirirken kollajen liflerini birbirine bağlar" diyor.
Endotenon kılıfı, çevreleyen doku ile sürtünmeyi azaltmak için kaygan bir yüzey oluşturur ve aynı zamanda bir tendon yaralanmasında hücreler ve kan damarlarından oluşan doku onarımı ve kütle aktarımı ve tendon onarımı için malzemeler sağlar.
Araştırmacılar, sert jel kılıflı (TGS) cerrahi dikişlerin, hastanın ihtiyaçlarına göre kişiselleştirilmiş ilaç sağlamak üzere tasarlanabileceğini söylüyor.
Yeni Nesil Dikiş Malzemeleri
McGill Üniversitesi dikişleri, bu kılıfı taklit eden bir jel zarf içinde popüler bir ticari örgülü dikiş içerir. Sert jel kılıflı (TGS) cerrahi dikişler 15 cm uzunluğa kadar üretilebilir ve uzun süreli saklama için dondurularak kurutulabilir.
Önce domuz derisi, ardından da sıçan modeli kullanan araştırmacılar, bunların standart cerrahi dikişler ve düğümler için kullanılabileceğini ve enfeksiyona neden olmadan yaranın kapatılmasında etkili olduğunu gösterdi.
Endotenon kılıflara paralel olarak sert jel kılıflı (TGS) cerrahi dikişler de kişiselleştirilmiş yara tedavisi sağlayacak şekilde tasarlanabilir.
Kişiye Özel Yara Tedavisi
Araştırmacılar bu prensibi, dikişlere antibakteriyel bir bileşik, pH algılayan mikropartiküller, ilaçlar ve anti-enfeksiyon, yara yatağı izleme, ilaç dağıtımı ve biyogörüntüleme uygulamaları için floresan nanopartiküller yükleyerek gösterdiler.
"Bu teknoloji, gelişmiş yara yönetimi için çok yönlü bir araç sağlıyor. Makine Mühendisliği Bölümü'nden Li, bunun ilaç dağıtmak, enfeksiyonları önlemek ve hatta yakın kızılötesi görüntülemeyle yaraları izlemek için kullanılabileceğine inanıyoruz" dedi.
Aynı zamanda Biyomateryaller ve Kas-İskelet Sağlığı alanında Kanada Araştırma Başkanı olan Li, "Yaraları yerel olarak izleme ve tedavi stratejisini daha iyi iyileşme için ayarlama yeteneği, keşfedilmesi gereken heyecan verici bir yön" diyor.
Birincil Referanslar:
1. McGill Üniversitesi
2. Sağlam ve çok yönlü yüzey işlevselleştirmesi için biyolojik olarak ilham alan sert jel kılıf. Zhenwei Ma ve. al. Bilim Gelişmeleri, 2021; 7 (15): eabc3012 DOI: 10.1126/sciadv.abc3012
Gönderim zamanı: Nis-02-2022